Happy water

Vanuit Nha Trang, wat het ' Benidorm' van Vietnam wordt genoemd, waar er 6 km strand is en alle straatborden in het Russisch zijn (en het zo'n 30graden met zon is en 100 meter van het strand) schrijven wij dit reisverslag.
In het Happy Hotel.
En deze naam klopt aardig met onze gemoedstoetand..

Ondertussen zijn we vier weken onderweg en in zeker zin maakt dat minder ' happy'. We hebben nog een kleine vier weken in Vietnam en zoals jullie zien op de kaart zijn we nog niet op de helft van het land.
Dat betekent dat we heerlijk relax en rustig aan het reizen zijn, maar ook dat we steeds meer gaan doorkrijgen dat we niet meer alles te zien krijgen wat we wellicht hadden gewild.
Maar ja, het is o zo Westers om altijd maar ' meer' en ' langer' te willen..
(Laten we in het hier en nu blijven:-))

Na ons laatste verslag vanuit de Mekong Delta, waar het overal groen is en ongelooflijk veel fruit te vinden is, hebben we er nog een paar dagen doorgebracht.
Weliswaar niet meer in Can Tho, maar in een zogenoemde ' homestay' in An Binh.
Een eiland omringt door water, waar het alleen maar groen is, je de vruchten van de bomen kunt plukken en het heerlijk weer is.
Overigens lijkt in de hele Mekong Delta de vruchtbaarheid ook op de mensen overgebracht te zijn. Er lopen gigantisch veel kinderen rond overal.
Die er overigens altijd verzorgd uitzien, blij kijken en heel hard ' hello' roepen naar ons.
In de homestay hebben we een kookles gevolgd.
Hier kwam wat handen en voetenwerk bij kijken, aangezien de dames nauwelijks drie woorden Engels spraken.
De woorden die ze (blijkbaar) wel kenden zijn ' hot boy', wat ze na een tijdje steeds harder leken te fluisteren in de richting van Marijn (en mij, zijdelings).
Giegelend stonden ze in de keuken, een beetje naar Marijn naar kijken.
Ik vind het erg grappig, Marijn voelde zich wat ' opgelaten' , maar kon erom lachen..
Nadat ik mijn Vietnamese omelet schandalig verprutste en Marijn een perfecte omelet fabriceerde riep ik uit ' hot boy can cook!' .
Hierop kwamen de dames niet meer bij, lagen letterlijk op de grond van het lachen en konden vervolgens alleen maar knipogen naar Marijn en hebben niets anders meer gezegd dan ' hot boy can cook!!' .
Ik geloof dat ik Marijn nog nooit zo heb zien blozen...!
Deze zin is nog vaak herhaald en komt regelmatig terug (het is natuurlijk ook de waarheid!)
Misschien dat we daardoor ook zo ongelooflijk heerlijk hebben gegeten. Loempia's, hele vissen, soep, kip, beef en natuurlijk allemaal met rijst!

De fietstocht die we over het eiland hebben gemaakt was prachtig. Nauwelijks te beschrijven hoeveel indruk het op ons heeft gemaakt om 's ochtends vroeg dauw te zien over het eindeloze water met de vele vissersbootjes en huisjes (jaja, echt in het water!).
Langs de meest prachtige en kleurrijke bloemen te rijden.
Fruitbomen langs de weg met gigantische bladeren.
En tussendoor wat kleine stenen of golfplaten huisjes, waar luide muziek uit klinkt of kinderen buiten spelen.

Na het vele natuurschoon van de Mekongdelta voelde Saigon (Ho Chi Minh City) wel wat ' vreemd' aan.
Een stad waar veel mensen wonen, het nog drukker is door alle toeristen en waar de hele straat gevuld is (naast alle mensen) met nog meer winkeltjes.
We besloten er niet te overnachten, maar een middag te verblijven en dan verder te reizen naar Mui Ne.
Die middag heeft Marijn in de ondergrondse buswachtruimte doorgebracht.
Ik ben door de stad gelopen.
Lopend door de enorme drukte zag ik ineens een monnik lopen. Ogen dicht, stapje voor stapje met een grote kom in zijn arm.
Zo bijzonder hem te zien tenmidden van alle hectiek en op te merken dat de meeste mensen hem nauwelijks opvallen.
Vanuit de verhalen die ik heb gelezen over de Boeddha dacht ik dat hij op deze manier eten aan het verzamelen was.
Ik liep naar de winkel om wat te kopen en vervolgens ging ik voor hem staan. Zijn ogen gesloten, maar hij had wel door dat er iemand voor hem stond en opende zijn kom.
Oei.., daar zat allemaal geld in. (Heb ik het niet begrepen of al die andere niet?)
Naja, hij had in ieder geval banaantjes te eten, mocht ie honger krijgen.. (en met gesloten ogen kan je moeilijk bananen gaan kopen!)

Vanuit Saigon naar Mui Ne gegaan, waar een prachtig (ik ontkom er niet aan dit woord zo vaak te gebruiken) hostel op ons wachtte.
Even dachten we dat we in hemelse sferen waren terechtgekomen.
Voor nog geen 25 euro per nacht hadden we een enorme kamer, waar Boeddha vanaf het schilderij een wakend oog over ons had, een super badkamer en een prachtig zwembad voor de deur.
Oh ja, ook met uitzicht op zee en een alleraardigste Belgische eigenaar en Vietnamese staff.
Naast dit prachtige (daar is ie weer) hostel, hebben we ook hele mooie plekken gezien door met de scooter op pad te gaan.
Witte stranden, waar nauwelijks mensen komen.
Een duik nemen was wat lastig, maar springen in de golven was veel leuker!
We hebben enorme lol gehad; ik aan een hand Marijn vasthoudend om niet te verzuipen en aan de andere hand mijn bikini vasthoudend om.. tjsah, mijn bikini te behouden zeg maar...
We kijken erop terug als een van de vele leuke en bijzondere momementen van onze reis.

IN Mui Ne hebben we ook de zandduinen bezocht en aangezien we voor zonsopgang (we stonden om 3.45 op!) daar arriveerden, zetten we de eerste voetstappen in het zand en was de zonsopgang een geweldig moment.
Watervallen bekeken, Vietnamezen kokosnoten uit een 20 meter hoge palmboom zien halen, natuurlijk zonder zekeringen oid.
En overal waar je kijkt zie je het oranje/roodachtige zand; de duinen, rotsen, noem maar op..
Mui Ne is een echt vissersdorpje. Ook al ziet en ruikt het niet erg smakelijk bij de vissersbootjes, waar de vrouwen de vis schoonmaken en verder verhandelen, de vis in de restaurants smaakte verrukkelijk!

Na Mui Ne gingen we naar Ca Na.
Waar Mui Ne een overload heeft aan toeristen was er in Ca Na niemand te bekennen en was het compleet uitgestorven.
Desalniettemin kon ik prima genieten van onze bungalow waar je direcht in het zand en aan de zee uitstapte.
Zwemmen bij zonsondergang en dan ook nog eens alleen met in de verte twee Vietnameze locals.
Genieten van de uitzichten, maar ook van het heerlijk water en de frisse zeeluchten!
De volgende ochtend hebben we een pagoda bezocht, wederom op een prachtige plek hoog op de berg, met een mooi uitzicht.
Het was voor ons ook een moment om een wierrookje aan te steken en even stil te zijn bij mensen van thuis die het moeilijk hebben.. Het mocht er allemaal zijn op dat moment..

Vanuit Ca Na zijn we naar Phang Rang gegaan, waar ook geen toerist te bekennen was, maar daarentegen wel veel Vietnamese zakenlui. Vergeleken met het zuiden oogt dit stadje een stuk rijker, zijn de huizen van steen en zagen we ook de eerste grote winkels met scooters en ipads/computers.
De volgende dag vertrokken naar Da lat, waar we wel naar uitkeken na twee dagen in toeristeneenzaamheid te hebben doorgebracht.
Een kronkelende weg naar boven met een bus chauffeur die nergens bang voor lijkt te zijn en prachtige vergezichten, zijn we naar boven gesjeesd.
(De eerste zakjes moesten ook uitgedeeld worden, maar wij hebben het ' drooggehouden' ).
Da lat is een stad die op zo'n 1800 meter ligt, waar het een stuk cooler is en wat door Vietnamezen ' klein Parijs' wordt genoemd.
Er staan gigantische villa's, nog van de tijd dat de Fransen hier leefden. En er zijn ook nog enige oudere Vietnamezen die vloeiend Frans spreken.
Konden we tot dan toe de Nederlanders die we zijn tegenkomen nog op een hand tellen, is dat in Da Lat niet te doen.
Overal zijn Nederlanders die genieten van de bergen rondom Da Lat, het meer middenin de stad, de watervallen en de koelere temperaturen.
Dat we ook nog in een geweldig hostel zaten, was mooi meegenomen!
We hebben weer een scooter gehuurd en zijn op pad gegaan...
Dit verliep niet altijd ' gladjes' aangezien Vietnamese kaarten vaak niet kloppen/volledig zijn en ze van bordjes op de weg al helemaal niet gehoord hebben. Maar met wat handen en voetenwerk met de lokale bevolking en wat gebrom en gemopper van Marijn zijn we overal gekomen en hebben we prachtige dingen gezien.
Indruk op mij maakte, wederom, een prachtige pagoda met een mooie bloementuin, uitzicht op het meer en die rust tenmidden van alle drukte.
De watervallen waren ook geweldig.
We zijn door een grot, achter een waterval gekropen en hebben daar ' gedouched'. Wederom lol met het water!

Minder lol hadden een aantal toeristen die via de grote rotsen omhoog klommen om dichterbij de waterval te komen..
Helaas bleek te ' terugweg' toch wat lastiger te zijn.
Marijn kwam te hulp en op zo'n moment ben ik ongelooflijk trots en verliefd op deze stoere vent!!

Na wat twijfels hier en daar, besloten we een Easy Rider tour te doen door het hooggebergte, langs watervallen en dorpjes met minderheden, naar de kust.

Hong en Kim, vader en zoon, waren onze ' chauffeurs' de afgelopen drie dagen.
Marijn en ik raken maar niet uitgepraat over de afgelopen drie dagen. We hebben genoten van de gastvrijheid en vriendelijkheid van Hong en Kim, maar zeker ook van de uitzichten, bergen, rijstvelden en alles wat ze ons hebben laten zien en naartoe hebben gebracht.
Het voelde voor mij als ' naar de oorsprong' gaan...
We hebben gezien hoe vanuit soja tofu wordt gemaakt. Hoe rijst en noedels worden gemaakt, in de achteruin bij mensen. Hoe men met klei bakstenen maakt. Hoe koffie en thee worden gemaakt (overal zijn de koffiebomen en thee planten te zien). Hoe graniet uit de rotsen wordt gehakt en hoe daar een keukenblad van wordt gemaakt. Hoe suikerriet wordt verbouwd, geoogst en verwerkt. Hoe wierrook wordt gemaakt in de woonkamer bij mensen thuis.. etc etc
Op de markt verkochten vrouwen hele varken/koeien/kippen.
En met ' hele' bedoel ik dus dat ook de vel van de kop te zien is, de ingewanden en men de poten van de kip als delicatesse zien..
Het heeft mij verbaasd hoe weinig machines hierbij komen kijken en vooral dat het ' natuurlijk' is, geen chemisch gedoe eromheen...

We hebben dorpjes gezien waar minderheden wonen, tussen de koeien, geiten, kippen en hangbuikzwijntjes. Waar de kinderen er smerig uitzien en op ons af kwamen rennen toen we ze wat snoepjes wilden geven.
Maar ook enorme stuwmeren en daaronder de rijstvelden die zo prima bewaterd kunnen worden.
Overal groen, maar ook met grote dorre vlaktes, waarvan Hong wist te vertellen dat dit de overblijfselen zijn van Agent Orange (Vietnamoorlog, en het middel wat de Amerikanen spoten om de strijders van Vietcong beter te kunnen zien en pakken en waardoor er zoveel ' misvormde' kinderen zijn gebeuren in dit gebied).

Daarnaast weten de Easy riders ook flink te genieten van ' happy water' en begonnen we de eerste dag al met ' snake wine' en ' deerwine' . Een kan alcohol, ik zou het geen wijn willen noemen, met slangen erin en in de andere kan een gewei van een hert..
Ik heb nog nooit zoiets vies, overigens om half elf 's ochtends, gedronken.
Marijn toonde zich als een echte vent en dronk het helemaal op (al was ie even bang dat t weer terug zou komen..).
's Avonds bestelde ze ook altijd ' goedjes' in colaflesjes zonder label erop..
Tsjah, ' onder de toonbank' gebeurt hier ook!

We hebben enorm genoten en zijn ongelooflijk dankbaar dat wij dit kunnen doen en mochten ervaren..!

Er valt nog zoveel meer over te vertellen en waarschijnlijk raken we niet uitgepraat over zowel de Easy Rider tour als ook al het andere wat we beleefd hebben tot nu toe..
Maar we bewaren nog wat voor thuis..


Oveirgens ook dank voor jullie reacties! Erg leuk om te lezen.. We kijken er iedere keer weer naar uit als we een blog hebben geschreven..!