More Sexy?!
Door: Marijn
Blijf op de hoogte en volg Marijn & Jolanda
04 Februari 2015 | Vietnam, Nha Trang
En toen namen we de bus, vauit Nha Trang naar Hoi An, niks aan..
Nou ja, het is wel een ' slaapbus' -dus in de lengte van de bus 3 rijen met slaapkooien waar de gemiddelde Vietnamees best in past..
En dan is het 12 uur hobbelen want er wordt hier overal -ja echt, overal- aan de weg gewerkt. Die Vietnamezen die timmeren hiier aardig aan de weg, dat dan weer wel. Maar goed, het doet de doelstelling van gemiddeld 40km/pu geen goed.. zucht. Volhouden dus en hopen dat de buschauffeur een roker is.
Hoi An.. bijzonder, heel bijzonder. (dit gaat een blog worden zonder het woord; prachtig) Het is eigenlijk een openlucht museum en als je een combinatieticket koopt kun je verschillende koophuizen, bruggen, pagodas of museas bezoeken. Laat ik U raden hoe toeristisch het is.. Nee, valt mee. En omdat er geen brommers of autos mogen rijden is het stiekem wel lekker. Stiekem, want het doet allemaal een beetje nep aan al die lampionetjes en die geel geschilderde huisjes. Maar eerlijk is eerlijk; het ziet er pr.. heel mooi uit! En het eten.. fantastisch!!
We groeien hier dan ook aardig in de breedte en ik heb al verschillende mooie foto's moeten afkeuren voor het komende fotoalbum..
Vanuit Hoi An ook een motertocht gedaan naar My Son (googled U mee?) Een eeuwenoud heiligdom uit de bijna verloren Chamdynastie. En dan heb ik het over een stapel bakstenen uit de 8ste eeuw die nog bijzonder knap op elkaar gestapelt liggen. (beetje jammer dat die vervelende Amerikanen er een paar bommem op hebben gegooid, maar indrukwekkend is het allemaal wel!)
En als je in Hoi An bent, dan ga je naar de kleermaker. Onvoorstelbaar. Honderden in zo'n klein stadje!! En Jolanda heeft er twee (shit, bijna) schitterende jurken laten maken!! En om te bepalen hoe hoog de split moest komen?! Dan word je dus gevraagd; "More sexy?!"
En toen; op de scooter de Wolkenpas over!!
Kent U het progamma TopGear?! Nou die mooie beelden uit hun Vietnam special?! --> De Wolkenpas. Onze baggage werd nagezonden en wij kregen een brommertje mee. (die gaan hier makkelijk 100 maar, niemand rijd hier eigenlijk harder dan 40) Nogmaals; googled U mee?! Wat een ervaring!! Bochtjes omhoog draaien zoals we dat uit bv Oostenrijk kennen maar dan, groen!! Hoofdletter groen!! En de zee, en palmbomen, bananenbomen, watervalletjes, nog hoger, veel alaartjes langs de weg want er gaat er wel eens eentje onderuit.. Nog hoger en jawel; de pas doet z'n naam eer aan. We verdwijnen -een beetje- in de wolken.
Maar dan is het ergste leed alweer geleden en zakken we aan de andere kant weer rustig naar beneden. Spannend, heerlijk, dit is genieten, hier kwamen we voor!! EN maar schreeuwen naar elkaar hoe.. juist.
(mocht ik zo abrupt afbreken, de bus kan elk moment arriveren)
Beneden aangekomen, best wel trek dus opzoek naar een plekje om te lunchen, misschien is dit wel wat; brommer aan de kant, contact uit.. ....?
?!?!? Sleutel weg?!?!? Hoe dan?! Waar? En je weet meteen; die vinden we nooit meer terug, bij welke hobbel of kuil is die er uit geschoten?!
Kansloos. En aangezien je de sleutel nodig hebt om het zadel omhoog te kunnen doen om te kunnen tanken, en o ja, ook om uberhoubt te kunnen starten.. doorrijden, doorrijden, doorrijden.. En zo word een fantastisch begin opeens een uitdaging, een uitputtings slag (vooral voor het achterwerk) Zit er nog genoeg bezine in?!
Nou, we hebben het gehaald. ' op het laatste borrelglaasje'
En toen dat ding inleveren.. Waarop die man mij heel terecht liet zien dat, als je rijd, je de sleutel er echt niet uit kunt trekken. Of we hem toch niet gewoon waren verloren?! Tsja, we werden niet echt gelooft..
En nu in Hue, een rare stad, vol met oude palijzen, graftombes -zoveel graftombes. Veel communistischer dan we toto nu toe gezien hebben.
Het maakt op mij allemaal maar een grijze indruk. -gelukkig is daar de DMZbar waar je kan poolen, een pizza kan eten en waar Bruce Springsteen uit de speakers schreeuwt dat hij in Amerika is geboren.
Gisteren een busreis gemaakt naar wat oorlogsmonumenten en tunnels.
Niet echt wat je noemt gezellig maar het hoort er zeker bij en dat het ontzettend indruk maakt spreekt voor zich. Ongelovelijk. En ja, iik kan me voorstellen hoe hard ze gewerkt moeten hebben om al die tunnels te kunnen graven, want ze zijn hier nooit opgehouden met hardwerken.
Wat hier gebouwd, verbouwd, aangelegd en verwerkt word.. wauw.
De gids heeft duidelijk op de communistische school gezeten en schetst ons verhalen over hoe de laffe amerikanen vanuit hun helikopters en bommenwerpers alle ellende bovenop hoogopgeleide meisjes van 17 gooien die hier met een warmkloppend vaderlandslievend hart de vijand tart door de ' Ho Chi Minh trail' begaanbaar te houden.
En wie ben ik om te zeggen dat dat niet zo gegaan is?!
En nu dus wacjhten op de bus naar Ninh Binh. Ontzettend zin in; daar moet het prachtig zijn. Nu al uitkijkend naar de mooie ritjes die we daar gaan maken, van daar hopen wij U snel weer te berichten. Voor nu nog even snel een sanitaire stop want stel dat we deze keer nou net die ene chauffeur in Vietnam treffen die niet rookt..
Over en uit, tot snel!!
Nou ja, het is wel een ' slaapbus' -dus in de lengte van de bus 3 rijen met slaapkooien waar de gemiddelde Vietnamees best in past..
En dan is het 12 uur hobbelen want er wordt hier overal -ja echt, overal- aan de weg gewerkt. Die Vietnamezen die timmeren hiier aardig aan de weg, dat dan weer wel. Maar goed, het doet de doelstelling van gemiddeld 40km/pu geen goed.. zucht. Volhouden dus en hopen dat de buschauffeur een roker is.
Hoi An.. bijzonder, heel bijzonder. (dit gaat een blog worden zonder het woord; prachtig) Het is eigenlijk een openlucht museum en als je een combinatieticket koopt kun je verschillende koophuizen, bruggen, pagodas of museas bezoeken. Laat ik U raden hoe toeristisch het is.. Nee, valt mee. En omdat er geen brommers of autos mogen rijden is het stiekem wel lekker. Stiekem, want het doet allemaal een beetje nep aan al die lampionetjes en die geel geschilderde huisjes. Maar eerlijk is eerlijk; het ziet er pr.. heel mooi uit! En het eten.. fantastisch!!
We groeien hier dan ook aardig in de breedte en ik heb al verschillende mooie foto's moeten afkeuren voor het komende fotoalbum..
Vanuit Hoi An ook een motertocht gedaan naar My Son (googled U mee?) Een eeuwenoud heiligdom uit de bijna verloren Chamdynastie. En dan heb ik het over een stapel bakstenen uit de 8ste eeuw die nog bijzonder knap op elkaar gestapelt liggen. (beetje jammer dat die vervelende Amerikanen er een paar bommem op hebben gegooid, maar indrukwekkend is het allemaal wel!)
En als je in Hoi An bent, dan ga je naar de kleermaker. Onvoorstelbaar. Honderden in zo'n klein stadje!! En Jolanda heeft er twee (shit, bijna) schitterende jurken laten maken!! En om te bepalen hoe hoog de split moest komen?! Dan word je dus gevraagd; "More sexy?!"
En toen; op de scooter de Wolkenpas over!!
Kent U het progamma TopGear?! Nou die mooie beelden uit hun Vietnam special?! --> De Wolkenpas. Onze baggage werd nagezonden en wij kregen een brommertje mee. (die gaan hier makkelijk 100 maar, niemand rijd hier eigenlijk harder dan 40) Nogmaals; googled U mee?! Wat een ervaring!! Bochtjes omhoog draaien zoals we dat uit bv Oostenrijk kennen maar dan, groen!! Hoofdletter groen!! En de zee, en palmbomen, bananenbomen, watervalletjes, nog hoger, veel alaartjes langs de weg want er gaat er wel eens eentje onderuit.. Nog hoger en jawel; de pas doet z'n naam eer aan. We verdwijnen -een beetje- in de wolken.
Maar dan is het ergste leed alweer geleden en zakken we aan de andere kant weer rustig naar beneden. Spannend, heerlijk, dit is genieten, hier kwamen we voor!! EN maar schreeuwen naar elkaar hoe.. juist.
(mocht ik zo abrupt afbreken, de bus kan elk moment arriveren)
Beneden aangekomen, best wel trek dus opzoek naar een plekje om te lunchen, misschien is dit wel wat; brommer aan de kant, contact uit.. ....?
?!?!? Sleutel weg?!?!? Hoe dan?! Waar? En je weet meteen; die vinden we nooit meer terug, bij welke hobbel of kuil is die er uit geschoten?!
Kansloos. En aangezien je de sleutel nodig hebt om het zadel omhoog te kunnen doen om te kunnen tanken, en o ja, ook om uberhoubt te kunnen starten.. doorrijden, doorrijden, doorrijden.. En zo word een fantastisch begin opeens een uitdaging, een uitputtings slag (vooral voor het achterwerk) Zit er nog genoeg bezine in?!
Nou, we hebben het gehaald. ' op het laatste borrelglaasje'
En toen dat ding inleveren.. Waarop die man mij heel terecht liet zien dat, als je rijd, je de sleutel er echt niet uit kunt trekken. Of we hem toch niet gewoon waren verloren?! Tsja, we werden niet echt gelooft..
En nu in Hue, een rare stad, vol met oude palijzen, graftombes -zoveel graftombes. Veel communistischer dan we toto nu toe gezien hebben.
Het maakt op mij allemaal maar een grijze indruk. -gelukkig is daar de DMZbar waar je kan poolen, een pizza kan eten en waar Bruce Springsteen uit de speakers schreeuwt dat hij in Amerika is geboren.
Gisteren een busreis gemaakt naar wat oorlogsmonumenten en tunnels.
Niet echt wat je noemt gezellig maar het hoort er zeker bij en dat het ontzettend indruk maakt spreekt voor zich. Ongelovelijk. En ja, iik kan me voorstellen hoe hard ze gewerkt moeten hebben om al die tunnels te kunnen graven, want ze zijn hier nooit opgehouden met hardwerken.
Wat hier gebouwd, verbouwd, aangelegd en verwerkt word.. wauw.
De gids heeft duidelijk op de communistische school gezeten en schetst ons verhalen over hoe de laffe amerikanen vanuit hun helikopters en bommenwerpers alle ellende bovenop hoogopgeleide meisjes van 17 gooien die hier met een warmkloppend vaderlandslievend hart de vijand tart door de ' Ho Chi Minh trail' begaanbaar te houden.
En wie ben ik om te zeggen dat dat niet zo gegaan is?!
En nu dus wacjhten op de bus naar Ninh Binh. Ontzettend zin in; daar moet het prachtig zijn. Nu al uitkijkend naar de mooie ritjes die we daar gaan maken, van daar hopen wij U snel weer te berichten. Voor nu nog even snel een sanitaire stop want stel dat we deze keer nou net die ene chauffeur in Vietnam treffen die niet rookt..
Over en uit, tot snel!!
-
04 Februari 2015 - 13:40
Manuela:
Superleuk weer, maar ik verwacht nog een foto van de 2 more sexy jurkjes! -
04 Februari 2015 - 15:51
Tineke:
Helemaal mee eens super die verhalen en als er dan toch misschien foto's komen ook maar een mooie van hot boy( Pff...Marijn), en Jolanda dit wordt showen hoor.
Spannend om de Wolkenpas over te gaan. we kijken weer uit naar het volgende verhaal.
Vanuit koud en glad Nederland...............Tineke
-
04 Februari 2015 - 17:27
Cindy:
Weer een leuk verslag. Genieter nog lekker van xx -
04 Februari 2015 - 21:35
Joni:
Wederom een PRACHTIG verslagje! Er leuk om mee te reizen met jullie! Maar foto's willen we nu natuurlijk ook zien! -
04 Februari 2015 - 21:43
Carola:
Marijn, je bent een stuk korter van stof dan Jo haha
Maar het is je gelukt zonder het woord prachtig ;)
Wat een avontuur met die sleutel en brommer, gelukkig is het goed gekomen.
Ik heb de jurken gezien, mooi hoor!!!
Have funnnnnn -
05 Februari 2015 - 07:50
Marjolein:
Haha hij heeft het woord prachtig wel 1x genoemd hihi. Maar erg leuk weer om te lezen hoor, nog 2 weekjes en dan gaat de tocht verder? Gaan jullie alle plannen redden ? Zorg daar maar voor, want daarna is het voorlopig is even klaar en blijven jullie maar mooi in sland :) !
Byeeeeeee ! X -
06 Februari 2015 - 15:25
Jonneke:
Ik zou zweren dat dit door Jolanda is geschreven en dan zie ik opeens de naam Marijn boven de blog staan. Leuk man, leuk geschreven!! Jullie moeten daar misschien iets mee doen haha. Kan natuurlijk ook door zoveel enthousiasme en indrukken komen dat het zo lekker weg schrijft. Heerlijk! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
